Spijkenisse-Hoogvliet
De afgelopen maanden hebben slakken flink huisgehouden in mijn tuin. De gewone tuinslakken bleken vrij onschadelijk. De boosdoeners waren de grote, donkerbruine segrijnslakken en natuurlijk de naaktslakken.
Na een paar dagen de schade te hebben aangezien, besloot ik dat het tijd werd voor drastische maatregelen.
Dus kocht ik een grootverpakking slakkenkorrels van Ecostyle. Kwistig strooien met dat spul (hoe milieuvriendelijk ben ik dan eigenlijk nog bezig?) hielp echter niet om die glibberige gender-neutrale weekdieren uit te roeien. Ook het vaak droge en warme weer kreeg de slijmerds niet kapot. Ze wisten zich overdag op de meest koele plekjes schuil te houden.
’s Avonds en bij vochtig weer kwamen ze vervolgens in slagorde tevoorschijn om zich tegoed te doen aan mijn zorgvuldig opgekweekte zaailingen. Sappiger voedsel konden ze zich niet wensen!
Ze vonden de jonge plantjes in elk geval veel smakelijker dan de droge Ecostylebrokjes.
Dat hield in, dat ik aanvalsplan B moest proberen. Ik besloot de korrels niet te dicht bij de tere plantjes die ik wilde beschermen te strooien. Misschien werden de slakken daar door de korrels juist naar toe gelokt en dan hadden ze vervolgens de keuze tussen zachte groene blaadjes of harde blauwe korreltjes.
Nou, als ik een slak was, zou ik het ook wel weten…
Omdat de slakken toch via allerlei tussendoorweggetjes de tere plantjes wisten te benaderen en in een mum van tijd wisten te ontbladeren tot kale geraamtes, werd het tijd voor plan C.
Helaas, er is voor mij nog geen plan C.
Dat komt ook doordat het slakkenprobleem niet alleen in mijn eigen tuin bestaat. Als ik al in staat ben om dit ongedierte grotendeels uit te roeien, dan staan direct nieuwe legers in de buurtuinen klaar om binnen te vallen.
Ik weet van tuiniers die in het vroege voorjaar, als de slakken actief worden, langs de hele buitenrand van hun tuin een brede strook korrels strooien als barrière tegen een slakkeninvasie vanuit de omgeving.
Maar dan moeten ze ook nog de slakken die al in de tuin aanwezig zijn, zien op te ruimen. Deze tuiniers maken daartoe elke avond als het donker wordt een rondje door de tuin en verdelgen de slakken die ze op en langs de paden tegenkomen.
Doodtrappen is hiervoor de snelste en meest definitieve manier, maar zelf gruw ik ervan om dat te doen. Lafaard die ik ben, raap ik de slakken maar op en gooi ze over de heg.
Nee, niet bij de buren in de tuin (de buurman is sterker dan ik), maar in het gemeenteplantsoen.
Dat oprapen is trouwens nogal een dingetje. De segrijnslakken (chagrijnslakken vind ik een betere naam) raap je zo op, maar de naaktslakken pak ik niet zomaar met blote handen vast. Ik moet er niet aan denken.
Voor dat probleempje heb ik intussen een (plant-)aardige oplossing gevonden, namelijk Phlomis russeliana, een bekende tuinplant.
Pluk een minder mooi blad van deze plant, vouw dit dubbel tussen duim en wijsvinger en raap er de slak mee op. Door de ruwe haren op het blad is er voor de slak geen ontsnappen mogelijk. Gooi vervolgens het ongedierte met blad en al over de heg.
Vaak komt er toch nog slijm van een slak aan mijn vingers. Dit is er met water en zeep, zelfs met behulp van een borstel, moeilijk af te krijgen. Ook hier heb ik een oplossing voor gevonden, namelijk dezelfde Phlomis! Pluk een blad van de plant, verfrommel het en gebruik het als schoonmaakdoekje voor uw vingers.
Het werkt echt: het slijm is in een oogwenk verdwenen! En de Phlomis kan wel een paar bladeren missen.
Ik hoef me echter geen illusies te maken dat ik mijn oorlog(je) tegen de slakken ooit zal winnen. In ieder geval niet door ze te doden met slakkenkorrels of door ze over de heg te gooien. Trouwens, wat dat laatste betreft: Slakken lijken te weten dat er bij mij lekker veel groen te halen valt.
Met een (slakken)gangetje zijn ze door de heg binnen een paar dagen weer terug in de tuin…..
Maar ik geef de strijd niet op.
Wat doet ú trouwens tegen slakken?
Mail naar: info(at)spijkenisse-hoogvliet.groei.nl
Uw inzendingen komen in het volgende nummer van ons Nieuwsblad.
F. Lox