De voorbereiding voor de reis naar Engeland was eigenlijk best spannend, want we hadden een extra document nodig, namelijk de ETA.

Uiteindelijk is het gelukkig iedereen gelukt dit document aan te vragen.

In Hoek van Holland hadden we dan ook geen enkel probleem om door de douane te komen.

Om 22:00 uur zou de boot uitvaren en daarvoor hadden we even de tijd om de hut te inspecteren en nog wat te drinken. Het is iedere keer weer leuk om te zien hoe het schip buitengaats wordt gemanoeuvreerd.

Na een korte nacht en een overdadig ontbijt gingen we op het schip naar de bus. Nog even uitstappen bij de douane en we waren op weg naar de eerste tuin.

“Pettifers”, een wat kleinere tuin, maar met een onverwacht diepe achtertuin met een geweldig uitzicht. Borders met vaste planten in mooie kleurencombinaties.

Natuurlijk werden we gastvrij ontvangen met koffie/thee en koek.

Tijdens de rondleiding viel hier de enige regenbui, die we gehad hebben tijdens deze reis. Onze gastvrouw was hier dolblij mee, want ze snakten ook daar naar regen. Jammer genoeg was dit van korte duur. 

Daarna gingen we op weg naar “Kiftsgate Court” waar een lekkere lunch voor ons klaarstond.

Vervolgens bezochten we de tuin. Een prachtige tuin met grote hoogteverschillen, wat zorgde voor fraaie uitzichten. Ook hele mooie borders, tegen de achtergrond van het prachtige Manor House, uitgevoerd in Cotswolds Stone. In deze tuin stonden ook prachtige rozen. Er was een bloemenweide en een tot vijver omgebouwde tennisbaan. Dit alles zorgde voor een wauw-effect. Echt een heel mooie tuin, jammer om hier afscheid van te moeten nemen.

We moesten op weg naar ons hotel. De komende dagen zouden we in het Leonardo Hotel in Cheltenham verblijven.

Bij aankomst konden we gelijk aangeven wat we wilden eten. Na het diner zocht het merendeel van de groep zijn of haar mandje op.

Vanmorgen mochten we uitslapen en daarna genoten we van een uitgebreid ontbijt.

Vervolgens gingen we op weg naar Moor Wood. Het liep echter niet volgens plan. We kwamen een aantal wegafsluitingen tegen, maar onze chauffeur Ronald liet zich niet kisten.

Via wel heel smalle weggetjes kwamen we op onze bestemming aan. Peter, die later Henry bleek te heten, stond al op ons te wachten, heette ons welkom en nam ons snel mee het dal in.

Op naar de koffie/thee met eigengebakken heerlijke cake. Moor Wood is maar enkele weken per jaar open en wordt vooral bezocht voor de Nationale Collectie Rambler Roses. Veel van de rozen waren al over hun hoogtepunt heen vanwege het warme en droge weer.

Na de koffie leidde Henry ons door de tuin. Hij vertelde erover met zijn typische Engelse humor, met een lach en een traan. Door het gebrek aan tuinlieden deden zij niet meer aan “gardening”, maar was dit “landscaping” geworden. Ondanks de rozen, waarvan we toch hele mooie hebben gezien, was deze tuin ook weer een plaatje.

De moestuin was omgetoverd tot een bloemenweide met fruitbomen en er was een mooie cottagetuin. Middenin de tuin staat een mooie monumentale oude boom, een Libanoncer, waarvan niet na te gaan is hoe oud die is.

Jammer genoeg moesten we alweer afscheid nemen van Henry.

In Cirencester werden we door Ronald afgezet om ergens te lunchen of om een broodje te kopen en te genieten van wat deze plaats te bieden had. En er was genoeg, een hele mooie kerk, er was markt en een soort van brocante. ’

's Middags gingen we naar Rodmarton Manor Garden waar we een rondleiding kregen door het huis. De rondleiding werd gegeven door een strenge juf van de bewaarschool. Ze deed erg haar best daar de nadruk op te leggen. Hier en daar werden standjes uitgedeeld. We werden er een beetje balorig van. Het huis was uit de tijd van de Arts and Crafts -beweging. De inrichting kenmerkt zich door sobere vormen met een gladde afwerking. Gelukkig konden we na de rondleiding genieten van de prachtige tuin en kregen we hier ook meer tijd voor.

De schitterende hagen gesnoeid in topiary-vormen vielen op. De mooie dubbele border was ronduit prachtig. Ook hier hebben we genoten van al dat moois. De tuin maakte de rondleiding meer dan goed.

Met een voldaan gevoel keerden we terug naar het hotel voor het diner en de broodnodige nachtrust.

De volgende morgen vertrokken we naar Winchcombe voor een bezoek aan Sudeley Castle & Gardens. Het grote landgoed omvat meerdere tuinen, opgenomen in het landschap.

Een ervan, de Queen’s Garden, heeft een prachtige collectie rozen. Al wandelend door de tuin kwamen we verschillende sculpturen van dieren tegen. Het landhuis was ook een bezoek waard, waarna van de rest van de tuin genoten kon worden. Op het moment, dat wij er waren, vond er ook een huwelijk plaats. Hiervan konden we de voorbereidingen meemaken, o.a. de versierde kapel en de mooie serre, waar de tafels gedekt werden. Een sfeervolle locatie om te trouwen.

Na de lunch reden we naar de Cotswolds Lavender. De lavendelvelden waren ook weer moeilijk bereikbaar door afgesloten wegen en ruim geparkeerde auto’s. Later bleek, dat de bus met dit ritje nogal wat schade had opgelopen. Dat neemt niet weg, dat de lavendelvelden heel mooi waren om te zien. Er stonden heel wat verschillende soorten met daartussen grote bloemenweides.

De rest van de middag zouden we doorbrengen op Hidcote Manor. Daar kwamen we niet zomaar. Met de grote bus op de smalle weggetjes viel het niet mee. We reden ons klem in een dorpje en moesten vervolgens weer achteruit tot aan de lavendelvelden. Dat had nogal wat voeten in de aarde. Een inwoner, die het nodig vond een foto te maken van de bus en auto’s die niet wilden meewerken.

Uiteindelijk kwamen we toch aan bij Hidcote Manor, maar hadden we nog maar een uur om al het moois te bewonderen. Juist in deze tuin kan je ideeën opdoen, omdat hier heel veel dingen voor de eerste keer zijn toegepast. Ook hier is het ‘tuinkamerprincipe’ gehanteerd. Dat was hier wel nodig, want de hagen konden de gure winden tegenhouden.

Toen Majoor Lawrence Johnston aan zijn levenswerk begon, stond hier alleen nog maar een Libanonceder. In de loop der tijd is deze tuin uitgegroeid tot een van de meesterwerken van de tuinkunst. Heel jammer, dat we er maar zo kort waren.

Onze laatste dag in de Cotswolds was aangebroken. We moesten dit keer al vroeg op pad en na een stevig ontbijt gingen de koffers in de bus en hadden we een lange rit voor de boeg naar Broughton Castle.

Daar werden we ontvangen door twee dames, die voor ons in twee groepen de rondleiding zouden verzorgen. Ze deden dit op een leuke manier en we hebben zo het een en ander geleerd over de vroegere en huidige bewoners. Boven in de torenkamer konden we nog het gewicht van de kogels voelen.

Op het dak hadden we een prachtig uitzicht over het omringende landschap en de tuin. Toen vonden we het wel tijd worden om de tuin te bekijken. Die was niet groot maar smaakvol aangelegd met mooie beplantingsdetails. Ook hier was het weer genieten voor ons. Na wat fotomomenten werd er voor ons een lunch geserveerd in de stallen.

Hierna vertrokken we naar Ulting Wick, waar we ontvangen werden door een prachtig geklede dame, alsof ze net van een tuinparty kwam. Dat bleek ook zo te zijn. Na haar introductie zou ze zich direct verkleden, want in haar tuinkleren voelde ze zich heel wat comfortabeler. Wij kregen dan de kans om al het moois van deze privétuin te bekijken. Aan de voorkant van het huis stonden veel tropische planten in pot. Er waren diverse borders met mooie combinaties rozen, vaste planten, grassen en éénjarigen en een witte tuin.

Combinaties ontstaan hier spontaan, zonder een beplantingsplan. Ook was er een moestuin, een woodland aan de andere kant van het beekje en een bloemenweide.

Na al dat moois konden we in de grote schuur genieten van de thee met eigengebakken cake. Een geweldige tuin, waar het moeilijk was om afscheid van te nemen.

Voor de laatste maaltijd op Britse bodem, togen we naar Dedham in The Marlborough. In de tuin genoten we van een heerlijke maaltijd.

Daarna op naar Harwich, waar de boot al op ons lag te wachten.

Na een rustige overtocht en nacht gingen we in Hoek van Holland van boord en werden we in Spijkenisse weer door Ronald afgezet en namen we afscheid van onze reisleidster Rianne.

We kunnen terugkijken op een geweldige reis. Heel veel moois hebben we gezien in de tuinen en we kunnen weer dromen over welke plannen we gaan uitvoeren.

Wil