Spijkenisse-Hoogvliet
Het liefst zou ik dan willen wegkruipen in een warm, donker holletje voor een lange winterslaap maar dat is voor mij niet weggelegd. Het leven overpeins ik dan; vooral het mijne natuurlijk, en daar word ik niet vrolijker van.
Helaas, ik heb een hard en somber leven achter de rug en ook volgend jaar zal het niet veel beter worden. Ik zal u mijn treurige geschiedenis vertellen.
Misschien is het een goed verhaal voor onder de Kerstboom, als ieder van u natuurlijk weer lekker bij de kaarsjes zit met een bordje lekkere hapjes. Luister en huiver…
Ik werd geboren, net als elk schepsel en dan hèb je al geen keuze. Het liefst wil je achteraf natuurlijk warmte en geborgenheid, maar dat zat er bij mij meteen al niet bij. Ik groeide op in een donkere, vochtige omgeving.
Mijn vader heb ik nooit gekend en mijn moeder is helaas op jonge leeftijd jammerlijk door verdrinking om het leven gekomen. Met de verantwoordelijkheid voor mijn broertjes en zusjes had ik het ook al niet gemakkelijk.
Aan voedsel konden we wel komen, maar van behoorlijke kleding was geen sprake. Ook onderwijs hebben wij nauwelijks kunnen genieten, om maar niet eens te spreken over culturele verworvenheden, zoals het lezen van boeken en genieten van klassieke muziek.
Bovendien zijn wij niet mooi.
Tenminste, dat horen wij als we ons naar buiten begeven. Je uiterlijk heb je óók al niet voor het kiezen, maar het is zo frustrerend om altijd: “Ajakkes!” te horen als iemand je ziet… beleefd het hoofd afwenden is dan toch veel vriendelijker! Wij komen dan meestal ook slechts buiten als niemand zich aan ons kan storen, in het donker.
Dat doen wij omdat we toch redelijk fijnbesnaard zijn al is dat niet aan ons te zien. En dan moeten wij in het duister zien te overleven. Elk schepsel heeft voedsel nodig; ook wij. Als wij dan in het maanlicht over uw grasveld kruipen zien wij echt het verschil niet tussen een brandnetel en een hosta.
Bovendien kun je dat ons niet kwalijk nemen; wij hebben geen opleiding gehad en zelfs van die club van u, “Groei & Bloei”, krijgen wij geen voorlichting. Nee, mijn moeder zaliger is bij een lid van UW vereniging overleden in een schaal met bier, terwijl ze toch absoluut geen alcoholiste was en een groot gezin achterliet.
Ik vraag, met ingang van het nieuwe jaar, als u toch met uw goede voornemens bezig bent, dus om een beetje tolerantie.
Zeg gewoon eens “Hallo!” tegen een naaktslak in uw tuin. Per slot van rekening delen wij die samen…..
Truus